"Σπάρτακος"

Από την "εργασία" στην "απασχόληση" και σιγά-σιγά στην "ημι-απασχόληση", αλλά η ουσία είναι η ίδια. Ο κόσμος εξελίσεται και προοδεύει αλλά ο εργαζόμενος (ο οποίος μάλλον δεν ανήκει στον "κόσμο") οδεύει προς τα πίσω με βήμα ταχύ.

Αγώνες ετών για εργασιακά δικαιώματα εξαφανίζονται. Το Υπουργείο Εργασίας έγινε Υπουργείο Απασχόλησης γιατί το όνομα ήταν αυτό που μας πείραζε. Αλλά μάλλον η αλλαγή αυτή δεν έγινε τυχαία. Περνάει πλέον στο υποσυνείδητο αλλά και το συνειδητό μας οτι από εδώ και πέρα θα "απασχολούμαστε" αντί εργαζόμαστε. Αλλά θα απασχολούμαστε μόνο στα χαρτιά (δηλαδή στα δικαιώματά μας τα οποία θα μειώνονται) γιατί στην πραγματικότητα (στις υποχρεώσεις μας οι οποίες θα αυξάνονται) θα είμαστε χειρότεροι και απο τους είλωτες. Κυριακές και αργίες τα θέλουν όλα ανοιχτά με την δικαιολογία "πότε θα ψωνίσει αυτός που δουλεύει κάθε μέρα;" Δηλαδή, αυτός που δουλεύει καθημερινά αλλά και Κυριακές πότε θα ξεκουραστεί; Αλλά όλα αυτά είναι στην ουσία λόγια του αέρα.

Το μόνο που ενδιαφέρει τους κρατούντες είναι η εξασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου (όσο κομμουνιστικό και αν ακούγεται αυτό) και όχι η εξασφάλιση των συμφερόντων του εργαζομένου. Δεν είναι τυχαίο οτι τα πανεπιστήμια "βγάζουν" πλέον κατά παραγγελία εργαζομένους και όχι πανεπιστήμονες όπως είναι η υποχρέωσή τους βεβαίως. Δεν είναι τυχαίο επίσης οτι ιδιωτικές εταιρείες θεσμοθετούν βραβεία για αριστούχους φοιτητές και δίνουν υποτροφίες στο εξωτερικό. Στην ουσία τι κάνουν; Επενδύσεις ασφαλώς για το μέλλον της εταιρείας τους. Παρασκευάζουν - να μην πω οτι και συσκευάζουν κιόλας -υπαλλήλους του μέλλοντος.

Αλλά ξέρουν τι πράττουν. Έχουν πάρει τα μέτρα τους. Επί τέσσερα και πλέον χρόνια ετοιμάζουν το δώρο της αποφοίτησης και όταν έρθει η ώρα χαρίζουν στους "αυριανούς επιστήμονες" ένα ζευγάρι παρωπίδες, έτσι ώστε να μην "ξεφυτρώσει" ξαφνικά κανένας καινούριος "Σπάρτακος" και χαλάσει τη συνταγή. Και όλοι εμείς που έχουμε τελικά αποφοιτήσει απο κάποιο πανεπιστήμιο ή σχολή νιώθουμε υπερήφανοι που έφτασε η ώρα να φανούμε χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο - όπως πάντα ονειρεύομασταν. Αλλά βλέπετε συνεχίζουμε ακόμη να ονειρεύομαστε και δεν έχουμε ξυπνήσει για να δούμε οτι στην ουσία στο μόνο που χρησιμεύουμε είναι στην συνεχή ενδυνάμωση του "Κεφαλαίου", με οποιαδήποτε μορφή και αν εκφράζεται αυτό.

Ο Σπάρτακος κάποια στιγμή στη ζωή του εξηγέρθη. Και οι περισσότεροι απο εμάς εξεγειρόμαστε καθημερινά αλλά δυστυχώς απο τον καναπέ και τις πολυθρόνες του σπιτιού μας βλέποντας τα δελτία ειδήσεων. Πολλοί λένε οτι ο καιρός των επαναστάσεων πέρασε ανεπιστρεπτί. Είναι στο χέρι μας να τους δικαιώσουμε ή οχι.