"Δώσ' μου δυο κατοστάρικα,δώσ' μου δυο πεντακοσάρικα,
δώσ'μου δύο απο εκείνα τα διακοσάρικα..."(επί εποχής δραχμής)
έλεγε το αλησμόνητο άσμα των Τσοπάνα Rave πριν απο μερικά χρόνια και το πόσο επίκαιρο είναι σήμερα δεν λέγεται!!!
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομική κατάσταση των ιδιωτών αλλά πρωτίστως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (οι οποίες αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα του οικονομικού συστήματος ). Δεν είναι τυχαίο οτι πλέον θα χαρακτηρίζονται ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ως ζητιάνοι οι οποίοι απλώνουν το χέρι τους στις Τράπεζες ελπίζοντας σε κάποια οικονομική ενίσχυση (με το αζημίωτο βεβαίως βεβαίως!!!!!) λόγω έλλειψης ρευστότητας. Στην παρούσα όμως οικονομική κατάσταση η κάνουλα των εκροών των τραπεζών έχει κλείσει και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξασφάλιση των απαιτήσεών τους-χωρίς αυτό να είναι a priori κατακριτέο, αλλά μόνο ο τρόπος που επιλέγουν για να το πετύχουν. Ας μην ξεχνάμε οτι και οι τράπεζες επιχειρήσεις είναι οι οποίες και αυτές παλέυουν για το "ψωμάκι-παντεσπάνι" τους - άντε και για λίγο χαβιαράκι καμια φορά για να σπάει τη γεύση.
Το άσχημο στην όλη υπόθεση είναι, ότι έτσι όπως έχει δομηθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα ο κάθε επιχειρηματίας είναι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ να καταφεύγει στην "βοήθεια" των τραπεζών για να μπορέσει να στήσει και να συντηρήσει την επιχείρησή του. Με τον τρόπο αυτό στην ουσία ρίχνει νερό στον μύλο του συστήματος που τόσο αναθεματίζει καθε μέρα, χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει καν.
Και άντε τώρα να καθήσει να ασχοληθεί με αυτά αυτός που κάθε μέρα έχει το μυαλό του στο πως θα βρεί μετρητά για να συμπληρώσει για την επιταγή στις 30 του μήνα.
Υπομονή.Περάσαμε και χειρότερα (ή οχι;)
δώσ'μου δύο απο εκείνα τα διακοσάρικα..."(επί εποχής δραχμής)
έλεγε το αλησμόνητο άσμα των Τσοπάνα Rave πριν απο μερικά χρόνια και το πόσο επίκαιρο είναι σήμερα δεν λέγεται!!!
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομική κατάσταση των ιδιωτών αλλά πρωτίστως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (οι οποίες αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα του οικονομικού συστήματος ). Δεν είναι τυχαίο οτι πλέον θα χαρακτηρίζονται ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ως ζητιάνοι οι οποίοι απλώνουν το χέρι τους στις Τράπεζες ελπίζοντας σε κάποια οικονομική ενίσχυση (με το αζημίωτο βεβαίως βεβαίως!!!!!) λόγω έλλειψης ρευστότητας. Στην παρούσα όμως οικονομική κατάσταση η κάνουλα των εκροών των τραπεζών έχει κλείσει και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξασφάλιση των απαιτήσεών τους-χωρίς αυτό να είναι a priori κατακριτέο, αλλά μόνο ο τρόπος που επιλέγουν για να το πετύχουν. Ας μην ξεχνάμε οτι και οι τράπεζες επιχειρήσεις είναι οι οποίες και αυτές παλέυουν για το "ψωμάκι-παντεσπάνι" τους - άντε και για λίγο χαβιαράκι καμια φορά για να σπάει τη γεύση.
Το άσχημο στην όλη υπόθεση είναι, ότι έτσι όπως έχει δομηθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα ο κάθε επιχειρηματίας είναι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ να καταφεύγει στην "βοήθεια" των τραπεζών για να μπορέσει να στήσει και να συντηρήσει την επιχείρησή του. Με τον τρόπο αυτό στην ουσία ρίχνει νερό στον μύλο του συστήματος που τόσο αναθεματίζει καθε μέρα, χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει καν.
Και άντε τώρα να καθήσει να ασχοληθεί με αυτά αυτός που κάθε μέρα έχει το μυαλό του στο πως θα βρεί μετρητά για να συμπληρώσει για την επιταγή στις 30 του μήνα.
Υπομονή.Περάσαμε και χειρότερα (ή οχι;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου